Annetta Willemse Paintings Expo's Blog

Blog

Eindelijk: Rosa Loy!

Blog naar aanleiding van tentoonstelling Rosa Loy, Bilder/bergen 26 mrt. 2018
Rosa Loy

Als fan van 'Leipziger schule' keek ik al een tijdje uit naar een tentoonstelling van het werk van Rosa Loy. En voila, hier was ze dan. Het is moeilijk om niet te beginnen met Neo Rauch, want waarom zou dat moeten. Maar aangezien hun tentoonstelling min of meer gelijktijdig waren, kan je er haast niet om heen. Rauch had de fundatie in Zwolle tot zijn beschikking met een grote overzichtstentoonstelling. Vooral het werk in het ei, (de bovenste verdieping van het musem) kreeg de ruimte die het werk verdient en ook nodig heeft. Het werk is bijna te groots voor de wat kleine zalen … of de doeken zijn te groot.
Ik hou van deze school, ten eerste omdat het schilders zijn. Maar ze hebben ook een techniek en vrijheid van werken die me intrigeert. Fantasievol, beetje vreemd, beetje nostalgisch, mooi palet en kundig. Ze tonen een vreemde wereld, die me deels herkenbaar voor komt, maar ook vreemd is. Hun realistische aanpak wordt nooit flauw.

In het werk van Rosa Loy is er een nieuwe dimensie bij gekomen, de beleving! Een vreselijk 'jeukwoord', maar in dit geval echt bijzonder waar. Natuurlijk is elk werk veel beter te ervaren wanneer je er voor staat, in plaat van een kopie. Toch was dit bij Loy extra belangrijk. Eerst even het museum, een schitterende plek, het Drents Museum, voormalig klooster. Heel mooi en ruim. Het werk van Loy hing in de kapel. Mooie grijze klinkers op de grond en verder heel hoog , ruim en licht.

In deze ovaalachtige ruimte hingen haar werken (± 20 ) naast elkaar. Sprankelen van kleur, hel lichte gelen, oranje en rood en ook donkere vlakken. Transparant en licht geschilderd. In eerste instantie is het een hoop informatie die per doek op je af komt. Ook zij heeft grote formaten, soms doek, soms papier, waarop van alles gebeurd.
Het is een wereld van vrouwen. Of misschien een wereld vanuit een vrouwelijk uitgangspunt. De vrouwen beleven en ervaren van alles en je kijkt als het ware met hun mee. Hoe langer je er blijft hoe moeilijker je weg komt. Het is een particuliere wereld maar met het meekijken wordt je een bijzondere ervaring gegund, soms dromerig, soms in actie en soms gewoon heel aards. Met het verstrijken van de tijd komt er een steeds helderder en scherpere toon door die een andere golflengte lijkt te hebben en het particuliere overstijgt. Heel intrigerend.